ZAMEK WEWNĄTRZ:
Lochy:
Labirynt korytarzy z surowego kamienia, w którym niemal każdy uczeń Durmstrangu zgubił się chociaż raz. Oświetlony pochodniami, podobnie jak reszta korytarzy instytutu, nie stanowi zbyt przyjemnego miejsca do nocnych eskapad. Mnóstwo pustych pomieszczeń i zamkniętych drzwi są źródłami wielu plotek, jakoby niegdyś, właśnie tutaj, czarnej magii uczono na intruzach z zewnątrz, by w górnych piętrach nie było słychać rozdzierających krzyków, jednakże nauczyciele i dyrekcja zaprzeczają jakimkolwiek insynuacjom.
Do najważniejszych pomieszczeń w lochach można dotrzeć dzięki mapie, która znajduje się na jednej ze ścian przy wejściu do podziemi, pozostały obszar jest zwyczajnie zamazany. Dlatego nie zaleca się włóczyć po lochach samotnie.
Pokój Wspólny Alchemii: Pokój Wspólny Alchemii, to pomieszczenie różniące się od pozostałych głównie brakiem okien, bowiem znajduje się ono w lochach. Sam salon jest jednak dość przestronny i przytulny, co zapewne spowodowane jest także tym, że nie ma w nim kątów i zakamarków, a ściany łączą się delikatnymi łukami. Mimo że w podziemiach zamku przeważają zimne, kamienne ściany, to w samym pokoju wspólnym, są one co jakiś czas oddzielone gładkimi purpurowymi nawami, łączącymi się ze sklepieniem w tym samym kolorze, na którym wisi szaro-srebrny żyrandol, oświetlający pomieszczenie. Na ścianach wiszą lustra, sprawiające że pomieszczenie wydaje się być większe. Regały z książkami dotykającymi tematyki eliksirów i trucizn oraz ich warzenia, ustawione są wzdłuż frontowej ściany, a obok nich stoi kilka drewnianych okrągłych stolików w stylu angielskim, z krzesłami z purpurowymi obszyciami. Pod resztą ścian ustawione są pufy i niewielkie stoliki, a w centralnej części pomieszczenia znajduje się purpurowa kanapa, obita welurową, śliwkową tapicerką, kilka foteli w tym samym stylu i stolik, na którym zazwyczaj stoją świeże kwiaty, wyczarowane, przez uczennice tego domu. Pod ścianą stoją też pojedyncze etażerki, z różnego rodzaju figurkami, a na lewej ścianie wisi tablica na ogłoszenia. Vis a vis sofy, pomiędzy przejściami do części sypialnianej znajduje się marmurowy kominek, który zawsze rozpalony sprawia, że Pokój Wspólny Alchemii jest pomieszczeniem ciepłym i przytulnym.Zimną kamienną podłogę wyłożono tu puchatym dywanem, a na fotelach i kanapie można znaleźć poduszki, z różnego rodzaju alchemicznymi haftami. Korytarze prowadzące do dormitoriów są ciemne, ściany wyłożone kamieniami - jak to w lochach bywa - oświetlone są świecami, na które, jak na większość takich rzeczy w zamku, jest nałożone zaklęcie ochronne. Pokoje uczniów są niewielkie, czeroosobowe. Umieszczone są w nich cztery łóżka, z zasłonkami, szafka nocna dla każdego, kufry uczniów i po jednej dużej szafie na ubrania.
Sala alchemii: Sala alchemii jest pomieszczeniem stosunkowo wielkim. Urządzona tak, by każdy uczeń posiadał własne stanowisko, stanowi jedno z większych pomieszczeń w zamku. Dzięki temu do dyspozycji każdego ucznia jest jeden stolik, krzesło, palnik, niewielki kranik z bieżącą wodą, oraz deska z ostrym nożem bądź sierpem do przygotowania składników. Kamienne ściany upstrzone są najróżniejszymi plamami , które są pamiątkami – i jednocześnie przestrogą dla innych – po nieudanych eliksirach. Na samym przedzie klasy znajduje się podium, z osobnym stanowiskiem dla nauczyciela. Po prawej stronie Sali umieszczono regały, zapełnione wszelakimi podręcznikami z dziedziny alchemii, po lewej zaś, znajdują się drzwi do składziku składników, do którego – w czasie praktycznej części zajęć – ma dostęp każdy uczeń oraz szafki, w których można znaleźć najróżniejsze kociołki, - z których nieczęsto się jednak korzysta, - probówki, pipety, podgrzewacze i inne przybory, bez których ciężko byłoby stworzyć idealny eliksir.
Składzik Składników: Składzik ściśle przylega do Sali Alchemii – i właściwie tylko przez nią można się do składziku dostać. Jest to średniej wielkości pomieszczenie, oświetlone jedynie przez kilka niewielkich pochodni, w którym znajduje się mnóstwo regałów, a na nich - w kolejności alfabetycznej, wszelkie składniki potrzebne do poszczególnych eliksirów.
Sala Starożytnych run: Sala starożytnych run jest pomieszczeniem niewielkim. Znajduje się w niej kilka ławek, ustawionych w literę U, na samym przedzie zaś znajduje się wielka, obrotowa tablica, oraz stolik dla nauczyciela. Ściany ozdobione są najróżniejszymi planszami pomocniczymi, które stanowią niezłą ściągawkę dla uczniów w trakcie wszelkich form sprawdzania wiedzy. Z racji tego, że ta sala znajduje się w lochach, jedynym źródłem światła są liczne lampiony zwisające z sufitu.
Kuchnia: Kuchnia jest drugim największym pomieszczeniem, wielkością dorównującym rozmiarom Sali Głównej, oraz znajdującym się tuż pod nią. Podzielona jest na kilka mniejszych pomieszczeń, które zachowują wszelkie standardy sanitarne – w razie kontroli magicznej inspekcji. Jest tu więc osobne pomieszczenie do obróbki wstępnej, do obróbki cieplnej, obieralnia i zmywak, oraz kilka innych, w tym salę do wydawań, skąd posiłki przenoszone są przez skrzatów wprost do Sali Głównej, do której prowadzą szerokie schody wychodzące tuż przy stole prezydialnym ukryte za gobelinem.
Parter:
Główny korytarz Parteru, na którym znajdują się wejścia do wszystkich pomieszczeń, jest niezbyt szerokim przejściem, o kamiennej posadzce i niemal gołych kamiennych ścianach, gdzieniegdzie tylko ozdobionymi pejzażami, by nieco umilić uczniom oczekiwanie na zajęcia w pobliskich salach. Wejścia do zamku strzegą dwie kamienne chimery, które, jak głosi legenda – w chwili ataku na Instytut miały być jego głównymi obrońcami, a które były podarunkiem od założycielki Durmstrangu, Nereidy Vulchanovej.
Jedynym oświetleniem są pochodnie rozstawione symetrycznie i równomiernie po całym korytarzu. Pod jedną z nich, naprzeciwko wejścia do Sali Głównej, znajduje się symbol Insygniów Śmierci, który pozostawił po sobie Gellert Grindelwald, a którego żadna magia nie zdołała usunąć.
Sala Główna:
Jest to zdecydowanie największe pomieszczenie w całym Instytucie. Odbywają się w niej wszystkie uroczystości, ale również mieszkańcy zamku jedzą tu codzienne posiłki. Pomieszczenie jest przestronne, a jego wysokie sklepienie wydaje się znikać w mroku, jeszcze bardziej powiększając optycznie salę. Za dnia oświetlona dzięki nikłemu światłu wpadającemu przez olbrzymie okna, w nocy zaś magicznej atmosfery dodają wielkie żyrandole zwisające nad stołami, których migoczący blask sprawia wrażenie, jakby przebywający w niej czarodziej znajdował się na Drodze Mlecznej. W Sali głównej ustawione są trzy stoły: dwa równolegle względem siebie, przy którym zasiadają uczniowie bez podziału na domy – co ma pomóc w integracji – oraz jeden, stojący na samym końcu Sali, prostopadle do pozostałych, nieznacznie górujący nad resztą stół prezydialny, przy którym zasiada kadra nauczycielska oraz zaproszeni goście. W rogu sali znajdują się schody prowadzące wprost do kuchni ukryte za gobelinem. Podczas posiłków na stołach można znaleźć specjały z każdego kraju, z którego pochodzą uczniowie, po to, by każdy mógł znaleźć swoje ulubione potrawy, natomiast między posiłkami oraz w nocy na stołach znajdują się liczne zimne przekąski i napoje z całego świata, czekające na spragnionych uczniów. Tuż pod sklepieniem, nad oknami znajdują się trzy małe szczeliny dla wlatujących sów z pocztą, którą uczniowie mogą odbierać w trakcie posiłków.
Gabinet Woźnej: Gabinet, a właściwie kanciapa Bronisławy Mleczko, umieszczona jest tuż obok gabinetu Morda Thorvaldsena - dozorcy. Jest to niewielkie i bardzo zagracone pomieszczenie, ponieważ kobieta gromadzi tutaj wszelkie przedmioty skonfiskowane, z tej racji, że dyrektor niestety nie przydzielił jej na owe przedmioty osobnego pomieszczenia.
Gabinet Dozorcy: Gabinet Thorvaldsena (a zarazem jego sypialnia) znajduje się tuż przy wejściu do Instytutu, dzięki czemu mężczyzna może stale kontrolować wszystkie osoby wchodzące i wychodzące z zamku. Jest to naprawdę niewielkie pomieszczenie, z tyłu którego znajduje się niewielki pokoik Morda, urządzony iście po spartańsku - jedno łóżko, jeden stolik i niewielki regał, na którym Thorvaldsen zbiera najróżniejsze dzieła literackie.
Sala Botaniki:
Sala botaniki jest jedną z dwóch klas znajdujących się na parterze. Ozdobiona wszelkimi magicznymi kwiatami, które w zamierzeniu mają wpływać pozytywnie na uczniów, a przede wszystkim poprawiać ich koncentrację. Dwa rzędy podwójnych ławek zwrócone są na tablicę znajdującą się po prawej stronie od wejścia. Za ławkami natomiast znajduje się kilka gablot, a w nich skamieliny magicznych roślin, pochodzących jeszcze z czasów historycznych. Naprzeciwko wejścia do sali znajdują się drugie drzwi, prowadzące do magicznie powiększone szklarni, z której uczniowie nieraz korzystają w trakcie zajęć praktycznych.
Szklarnia:
Ogromne, dzielące się na kilka mniejszych sekcji szklane pomieszczenie, w którym odbywają się praktyczne zajęcia z Botaniki. W zależności od uwarunkowań hodowanych roślin, w niektórych sekcjach jest bardzo gorąco, w innych lodowato, w jeszcze innych wilgotno - wszystko to utrzymane za pomocą magii. Znajdują się tutaj również dwa niewielkie oczka wodne, ze słoną i słodką wodą. Szklarnia jest głównym źródłem świeżych roślin na zajęcia alchemii, a wyjątkowo krnąbrnych uczniów nauczyciele wysyłają właśnie tutaj na szlabany - pielenie chwastów jest jedną z najlepszych metod by wybić delikwentowi głupoty z głowy.
Sala Magizoologii: Sala Magizoologii nie jest zbyt wielka, z powodu niewielkiego zainteresowania wśród uczniów danym przedmiotem. Kilka pojedynczych ławek, biurko nauczyciela oraz obrazy przedstawiające magiczne zwierzęta to w zasadzie jedyny wystrój klasy. Oprócz tego znajdują się tu jeszcze drzwi prowadzące na wybieg dla zwierząt, z którego korzysta się często i przy każdej pogodzie – głównie po to, by opiekować się zwierzętami będącymi własnością Instytutu, oraz sprawdzać, czy żadne ze zwierząt nie zniknęło.
Wybieg dla zwierząt:
Wybieg to olbrzymia przestrzeń, zahaczająca zarówno o jezioro jak i las otaczający Instytut. To tutaj żyje wiele magicznych stworzeń należących do placówki, a także odbywają się tu praktyczne zajęcia z Magizoologii. Zwierzęta nieszkodliwe chodzą tutaj swobodnie, jedynie w bardzo mroźne dni zamykane są w specjalnie przygotowanych do tego pomieszczeniach ze względu na to, że większość niezbyt dobrze toleruje silne mrozy, jakie panują wokół Instytutu.
Zwierzęta niebezpieczne trzymane są w klatkach i nie wolno do nich podchodzić bez wyraźnego pozwolenia Pani Profesor. Czyszczenie ich klatek odbywa się cztery razy do roku i specjalnie w tym celu sprowadza się tutaj specjalistów.
Na terenie wybiegu, niemal tuż przy zamku, znajduje się również sowiarnia - miejsce w którym można odbierać jak i wysyłać listy. Oprócz sów należących do uczniów, jest ona również domem ptaków będących własnością Instytutu, które każdy uczeń, nieposiadający własnego zwierzęcia, może wypożyczyć. Z powodu ogromnej przestrzeni oraz niezliczonej ilości zwierząt, które mimo wszystko chodzą po wybiegu wolno, aby wysłać list, lub paczkę - sowiarnię można odwiedzać jedynie w wyznaczonych porach, tuż przed śniadaniem oraz późnym południem, po zajęciach.
Piętro I:
Pierwsze piętro nie różni się specjalnie od pozostałych pięter w Instytucie. Oświetlony pochodniami, oraz oknami wychodzącymi na tereny otaczające zamek, udekorowany kilkoma posągami, między innymi założycielki Durmstrangu oraz jej następcy, a także magicznymi zbrojami, które uwielbiają płatać psikusy niczego nie spodziewającym się uczniom.
Składzik Woźnej: Składzik woźnej to pomieszczenie niewielkie. Znajdują się tutaj wszystkie miotły, mopy, wiadra i zmiotki, wszelkie płyny do podłóg, kurzu i mnóstwo ścierek – po prostu podręczny składzik, w którym można znaleźć wszystko, od magicznych eliksirów „KURZ WON” po zwykłego Domestosa (usuwa wszystkie bakterie, nawet te magiczne!).
Sala Historii Magii: Sala Historii Magii pełna jest map, kopii traktatów wojennych i kilku całkiem sporych podręczników traktujących o wojnach wilkołaczych, goblińskich, wampirzych i – co oczywiste, czarodziejskich. Ławki ułożone są w literę U, zwrócone w stronę wielkiej tablicy, na której Profesor często wyświetla portrety najznamienitszych wojowników, czarnoksiężników oraz czarodziejów, którzy mniej lub bardziej zapisali się na kartach magicznej historii.
Lecznica:
Lecznica jest dużym, jasnym i bardzo sterylnym pomieszczeniem, w którym zawsze rozchodzi się zapach środków odkażających i przeciwbólowych. Zawsze czyste kozetki oddzielone są od siebie parawanami, zapewniającymi odrobinę prywatności pacjentom oraz ich gościom. Duże okna dają osobom leczonym piękny widok na jezioro. Na samym końcu znajduje się oddzielona część sypialniana pielęgniarki, do której również przylega mały składzik (wstęp posiada jedynie Pielęgniarka oraz dyrekcja), w którym przetrzymywane są wszelkie środki lecznicze, bandaże, gazy a nawet specjalne igły i nici do szycia. W końcu jak powtarza Pielęgniarka – czarodziejom odechciewa się głupot, gdy muszą nieco pocierpieć, a nie wszystko się ładnie dzięki magii goi!
Gabinet Dyrektora: Niewielu uczniów miało zaszczyt odwiedzić Gabinet Dyrektora, który owiany jest tajemnicą. Strzegący go portret nieprzychylnym wzrokiem spogląda na każdego delikwenta, który próbuje się dostać bez wyraźnego polecenia dyrektora, ponieważ jego gabinet skrywa wiele tajemnic. Utrzymany w ciemnych barwach, duży i przestronny, o owalnym kształcie. Na samym środku znajduje się ogromne, dębowe biurko, do niego przylega obity w szkarłatne materiały fotel. Dębowe półki pełne są ksiąg tak potężnych i magicznych, że nie każdy jest godzien dostać je w swoje ręce. Przed biurkiem znajdują się dwa nieco zwyklejsze, choć pasujące do wystroju krzesła, przygotowane dla gości odwiedzających dyrektora.
Łazienka nauczycieli: Łazienka nauczycieli jest dość nowoczesnym miejscem, które służy również do relaksu po pełnych ekscesów lekcjach. Utrzymana w zieleni i bieli, z klimatycznymi lampionami zwisającymi z sufitu. Tuż przy wejściu znajdują się toalety, nieco dalej, osłonięty parawanami basen do którego wodę wlewa się poprzez kilka mniejszych kraników znajdujących się na jego krawędzi. Po lewej umiejscowiono białe szafki, umywalkę, oraz ogromne lustro. W szafkach znaleźć można najróżniejsze olejki zapachowe i balsamy, kojące, łagodzące bądź pobudzające – w zależności od potrzeb używającego, a także zawsze czyste ręczniki. Po prawej znajduje się specjalny zsyp na brudne ubrania – nikt nie wie, gdzie dokładnie trafiają, zawsze jednak następnego dnia z rana pranie za sprawą skrzatów, czyste i świeże, można znaleźć w swoim pokoju.
Piętro II:
Na piętrze drugim oprócz kilku posągów można napotkać również parę zaczarowanych gobelinów. Pod niektórymi oknami umiejscowione są spore ławy, na których często przesiadują obolali po lekcjach sztuk walki uczniowie. Można tu także napotkać kilka błądzących dusz, które snują się nieszczęśliwie, a które - jak głosi pewna plotka - są ofiarami źle (bądź bardzo dobrze!) rzuconych zaklęć podczas Czarnej Magii.
Pokój Wspólny Ofensywy: Pokój Wspólny Ofensywy, znajdujący się na drugim piętrze, jest obszernym pokojem o ciemnobordowych ścianach.Wszystkie okna pozasłaniane są grubymi zasłonami, jedynym źródłem światła są więc lampy. Na ścianach wisi wiele sztuk mugolskiej broni, która buduje atmosferę tego miejsca. Stoły i fotele poustawiane są pod ścianami, pozostawiając środek pomieszczenia wolnym. W tym miejscu uczniowie trenują pojedynkowanie, a nieraz rozwiązują również swoje konflikty. Przy jednej ze ścian ustawiono regał, na którym piętrzą się książki o tematyce militarnej oraz sztukach walki. Naprzeciwko wejścia do pokoju, pomiędzy przejściami prowadzącymi do sypialni, znajduje się kominek, dodatkowo oświetlający całe pomieszczenie i dający choć odrobinę ciepła dla zmarzniętych i nieszczęśliwych uczniów. Tuż nad nim wisi ogromne poroże jelenia. Oba dojścia do dormitoriów są bardzo ciemne, oświetlane jedynie przez kilka świec, wiszących jedynie przy drzwiach do sypialni. Ściany mają rdzawy kolor, przechodzący miejscami w brąz. Każdy z pokoi uczniów wygląda identycznie - piętrowe łóżka, obok których znajdują się kufry, dwa fotele, stare biurko, twarde krzesło oraz szafa. Wszystkie utrzymane są w ciemnoczerwonej kolorystyce. W każdej sypialni znajduje się mały piecyk, w którym uczniowie rozpalają, by nie zamarznąć w zimie.
Sala Czarnej Magii: Sala Czarnej Magii wbrew pozorom wygląda całkowicie normalnie. Z widokiem na błonia, znajdują się w niej pojedyncze ławki, które często odsuwane są na bok dla ćwiczeń praktycznych. Z samego przodu znajduje się katedra nauczyciela, oraz kilka regałów i olbrzymich pudeł, w których zazwyczaj trzymane są żyjątka do nauki poszczególnych czarów. Sala ta jednocześnie jest zabezpieczona wszelkimi sposobami, przed zniszczeniem – wzmacniana magicznie co kwartał, jest prawdopodobnie jednym z najlepiej chronionych miejsc w Durmstrangu.
Sala Sztuk Walki:
Sala Sztuk walki przypomina bardziej salę gimnastyczną niż tradycyjną salę. Wyłożona drewnem powierzchnia oraz widok na otaczające zamek góry nadają jej całkiem przytulny nastrój. Na samym jej środku znajduje się niewielkie podwyższenie, na którym zazwyczaj przeprowadzane są egzaminy bądź lekcje pokazowe. Znajduje się tutaj również kilka przyrządów do ćwiczenia swojej kondycji, drabinki, ciężarki i inne potrzebne urządzenia.
Składzik broni:
Składzik ściśle przylega do Sali Sztuk Walki, a dostęp do niego mają jedynie nauczyciele oraz uczniowie którzy otrzymają specjalne pozwolenie. Znajduje się w nim kilka gablot z prawdziwą bronią, które są zaklęciami zabezpieczone przed kradzieżą, oraz stojaki z bronią ćwiczebną, której zazwyczaj używa się na ćwiczeniach, a która za sprawą magii nie zostawia żadnych poważnych obrażeń - poza siniakami.
Piętro III:
Piętro trzecie, podobnie jak pierwsze i drugie, nie różni się jakoś specjalnie od reszty zamku, jeśli nie liczyć faktu, że jest tu zdecydowanie chłodniej niż w niższych częściach Instytutu.
Łazienka Prefektów:Można rzec, że łazienka prefektów jest mniejszą kopią łazienki nauczycieli. Utrzymana w błękitach, również znajdują się w niej toalety, basen oraz szafki z najróżniejszymi kosmetykami. Wejścia do niej strzeże chimera, która z powodu swojej kamiennej ślepoty, wpuszcza wszystkich, którzy znają hasło - na szczęście, w ramach ostrożności, hasło zmieniane jest co miesiąc, więc z rozpoczęciem każdego trzeba hasło zdobyć na nowo. Przebywanie w tej łazience bez wiedzy i pozwolenia któregokolwiek z prefektów jest jednak niebezpiecznie, gdyż za złapanie zwykłego ucznia, ma on prawo odjąć punkty domowi delikwenta, lub wlepić szlaban.
Biblioteka:
Biblioteka, niczym na prawdziwą skarbnicę wiedzy przystało, jest dużym pomieszczeniem w którym zdecydowaną część powierzchni zajmują regały pełne zwykłych książeczek, podręczników, ksiąg magicznych i manuskryptów, a także starych wydań gazet, w których niejednokrotnie można znaleźć odpowiednie informacje na Historię Magii. Tuż przy wejściu znajduje się biurko bibliotekarza, a za nim drzwiczki w którym - jak głoszą plotki - Leroy Merlin trzyma co ciekawsze egzemplarze, które zobaczyć można tylko na miejscu, bez możliwości wypożyczenia.
Tuż obok biurka znajduje się mini archiwum biblioteki, posegregowane alfabetycznie wg nazwisk autorów, z dokładnym opisem, na którym regale w którym dziale można odnaleźć poszukiwaną książkę. Rzecz jasna można o to również zapytać samego Merlina, jednak istnieje wtedy możliwość powstania plam od kakao na swoim mundurku, gdyż bibliotekarz podczas mówienia lubi gestykulować.
Pozostała część biblioteki podzielona jest na część gdzie uczniowie mogą się uczyć bądź odrabiać zadania domowe przy niewielkich okrągłych stolikach tuż pod ścianą, oraz części właściwej - czyli regałów, podzielonych wg dziedzin nauki.
Zamknięte drzwi:
Najbardziej owiana tajemnicą część zamku znajduje się właśnie za tymi prostymi drewnianymi drzwiami, które wielkością dorównują tym prowadzącym do Sali Głównej. Drzwi tych nie otwiera żadne z zaklęć, które uważane są za najprostsze, oraz takich, które zaliczane są do bardziej złożonych. Informację o tym, jak je otworzyć i co dokładnie znajduje się za nimi posiadają jedynie opiekunowie domów, oraz dyrektor. Wśród uczniów istnieją jedynie plotki, które mówią o tym, że w tej części zamku znajduje się pokój wspólny czwartego domu, który kiedyś istniał w Durmstrangu. Jedyną informacją, która może okazać się pomocna w rozwiązaniu zagadki ukrytej części zamku, są artykuły w niewydawanej już od ponad stu lat gazecie Norske hverdagsformål z 1789 roku o śmierci jednego z uczniów Instytutu, po której nastąpiły spore zmiany w strukturze organizacyjnej Durmstrangu.
Sala Savoir-Vivre’u:
Sala Savoir-Vivre’u znacząco wyróżnia się na tle innych klas. Jest to bowiem sala prostokątna, utrzymana w beżowo-czerwonych barwach, której wygląd przywodzi na myśl bardziej kawiarenkę niż salę lekcyjną. Za dnia pomieszczenie jest jasno oświetlone światłem dziennym, wpadającym przez duże okna ozdobione szkarłatnymi, grubymi zasłonami, ozdobnymi złotymi obszyciami i klamrami. Po zapadnięciu zmroku, na stolikach ustawiane są kandelabry ze świecami, z których unosi się przyjemny zapach. Znajduje się w niej kilka okrągłych stolików, zawsze pięknie nakrytych, przy których uczniowie nie tylko uczą się podstawowych zasad zachowania odpowiednich dla młodych czarodziejów z dobrych rodzin, lecz również bon-tonu przy stole podczas posiłków, ważnych uroczystości i ogólnych zasad przyjętych w kulturze czarodziejskiej.
Piętro IV:
Pokój Wspólny Defensywy:
Pokój wspólny Defensywy, znajdujący się na czwartym piętrze Instytutu, jest miejscem przestrzennym i dobrze oświetlonym przez liczne okna z których rozciąga się idealny widok na jezioro otaczające zamek. Utrzymany w ciepłych tonach beżu i granatu, stwarza idealne miejsce do nauki oraz spędzania chłodnych wieczorów na wygodnych kanapach przy cieple dobiegającym z kominka umiejscowionego - jak w pozostałych Pokojach Wspólnych - naprzeciw wejścia. Ściany ozdobione są licznymi obrazami, przedstawiającymi sławnych absolwentów Instytutu, którzy całkiem chętnie dzielą się swoją wiedzą z uczniami, bądź opowiadają o własnych osiągnięciach. W pokoju znajduje się również olbrzymia biblioteczka, pełna podręczników i manuskryptów, traktujących stricte o magii defensywnej oraz strategiach obronnych. Na samym środku znajduje się niewielki podest – niegdyś na nim ćwiczono zaklęcia obronne, zaprzestano jednak tej praktyki gdy jeden z uczniów o mało nie stracił życia, teraz więc służy jedynie w celach rekreacyjnych.
Korytarze prowadzące do poszczególnych pokoi (na lewo dla dziewcząt, na prawo dla chłopców) utrzymane są w podobnych barwach, a klimatu dodają im pochodnie zawieszone przy drzwiach prowadzących do sypialni uczniów. Same sypialnie nie wyróżniają się niczym szczególnym - kremowe ściany, wielkie okno z ciężkimi granatowymi kotarami, cztery łóżka, obok których stoją szafki nocne, oraz magicznie powiększona szafa na ubrania. Dodatkowo w każdym z pokoi znajduje się stolik wraz z czterema krzesłami, oraz mały piecyk, w którym uczniowie sami rozpalają, by utrzymać w pokoju ciepło w nocy.
Sala Zaklęć:Sala zaklęć, podobnie jak sala Czarnej Magii nie wyróżnia się niczym szczególnym, jeśli nie liczyć faktu, że jest nieco bardziej przestronna. Z przodu, na podwyższeniu, znajduje się stanowisko nauczyciela, przy którym ten często prezentuje każde nowo poznane przez uczniów zaklęcie. Sami uczniowie zasiadają zazwyczaj w pojedynczych ławkach, ustawionych od siebie w odpowiedniej odległości, by nie przeszkadzać sobie nawzajem. Z powodu wielkiej kumulacji magii w środku, wsiąknęła ona dość głęboko w różne meble w pomieszczeniu, dlatego też czasem pojedynczym stolikom czy krzesłom zdarza się samoistnie poruszać.
Sala Transmutacji: W sali transmutacji zawsze panuje lekki rozgardiasz. Jest to spowodowane tym, że cała wyposażona jest w ogromne regały, na których znajduje się mnóstwo “pomocy szkolnych” w postaci najróżniejszych przedmiotów, które - jak nazwa wskazuje - służą uczniom do nauki zaklęć transmutacyjnych. Biurko nauczyciela znajduje się naprzeciw podwójnych ławek uczniów i zawsze można na nim zobaczyć nieocenione jeszcze prace domowe i eseje.
Wieża:
Sala Astronomii:W sali astronomii jest wiecznie zimno. Składa się ona z dwóch części - teoretycznej i praktycznej. Oddzielone są one od siebie jedynie wielkimi od podłogi aż po sufit oknami, oraz szklanymi drzwiami - które dają osłonę przed wiatrem ale nie przed mrozem. Przy jednej ze ścian stoją regały z niezbędnymi do nauki mapami nieba, a tuż obok ustawione są teleskopy przeznaczone do użytku przez uczniów. Z powodu niskich temperatur, na zajęcia astronomii obowiązkowe jest zabranie ze sobą okrycia wierzchniego, a uczniowie mają również możliwość przynieść na zajęcia jakiś ciepły napój.
